Opluchting voor Nyamhanga omdat ze wordt beschermd tegen besnijdenis
In de Kuria-gemeenschap in Tanzania gelooft men dat een handicap een vloek is. Toen Nyamhanga werd geboren met een handicap, wilde niemand in het dorp iets van haar weten. Ze moest jarenlang discriminatie en verwaarlozing doorstaan. Tot overmaat van ramp zou Nyamhanga op haar twaalfde volgens oud gebruik worden besneden. Gelukkig werd ze op tijd gered van dit gevaarlijke ritueel.
Geboren met een handicap
Toen Nyamhanga twee jaar was, bleek dat ze zowel geestelijk als lichamelijk gehandicapt was. Ze kon niet lopen, praten of zichzelf voeden. Dit maakte haar volledig afhankelijk van haar familie. Bovendien liep ze elke dag risico. Sommige leden van de lokale Kuria-gemeenschap gaan namelijk zo ver dat ze kinderen met een handicap vermoorden om 'slechte voortekenen' te elimineren.
De haat van de dorpsbewoners werd elke dag groter en uiteindelijk ondraaglijk voor de ouders. Nyamhanga's vader kon de druk niet aan en vertrok. Haar moeder volgde en liet Nyanhanga en haar 15-jarige zus achter bij haar grootmoeder, die haar gehandicapte kleindochter als een last zag. Daardoor werd Nyanhanga vaak verwaarloosd en alleen achtergelaten.
Ondersteund en beschermd
Als lid van de Kuria-gemeenschap was de grootmoeder van Nyanhanga vastbesloten om haar cultuur hoog te houden. Voor Nyanhanga hield dit in dat ze op haar twaalfde moest worden besneden. Een uiterst pijnlijk en gevaarlijk ritueel dat jaarlijks door zo’n 1.000 meisjes moet worden doorstaan. Sommige meisjes weten hier op tijd aan te ontsnappen. Voor een gehandicapt meisje als Nyanhanga is die kans vrijwel nihil.
Gelukkig voor haar identificeerde onze projectpartner in Tanzania Nyamhanga en haar familie. Haar grootmoeder nam deel aan een workshop, waar ze leerde over de gevaren van genitale verminking, waaronder ernstige bloedingen, shock door overmatige pijn, chronische genitale pijn en zelfs de dood.
Door dit besef raakte ze ervan doordrongen dat het besnijden van Nyamhanga meer kwaad dan goed zou doen. Daarom besloot ze het niet op haar kleindochters uit te laten voeren. Ze kreeg ook opvoedbegeleiding en psychosociale ondersteuning, wat haar hielp om beter voor Nyanhanga te zorgen. Bovendien is ze nu bereid haar kleindochter naar een school voor gehandicapte kinderen te brengen. Er zijn ook regelmatige follow-ups om het welzijn van Nyamhanga en dat van haar grootmoeder te controleren.