Het grote gemis van vaders
Eind februari brak de oorlog in Oekraïne uit. Sindsdien zijn er maar liefst zeven miljoen inwoners gevlucht. Onder hen voornamelijk vrouwen en kinderen die hun huis en familie hebben achtergelaten. In een van de buurlanden proberen zij hun leven weer op te pakken, maar dat valt niet mee. Terre des Hommes steunt lokale partners in Polen en Moldavië, om de kinderen en hun families door deze moeilijke tijd heen te helpen.
'Hij zit nu in het leger'
Van de meer dan zeven miljoen vluchtelingen uit Oekraïne verblijven de meeste momenteel in de aangrenzende buurlanden: Polen, Roemenië, Slowakije, Moldavië en Hongarije. Onder hen zijn er veel kinderen. Ze zijn ontheemd, getraumatiseerd en hebben psychologische hulp nodig. Niet alleen om het oorlogsleed te verwerken, maar ook om te kunnen omgaan met het gevoel hun vader te moeten missen - mannen die in Oekraïne moesten achterblijven om mogelijk mee te vechten. Zij mogen het land niet verlaten.
Zo ook de vader van Natalia van 14. Samen met haar moeder en oma vluchtte ze in april naar Polen. ‘Ik zie dat mijn moeder verdrietig en angstig is, vooral als ze mijn vader probeert te bellen en hij niet meteen opneemt. Mijn vader en opa zijn geen soldaten. Mijn moeder vertelt me vaak dat ze veilig zijn, maar ik weet dat het niet waar is. Niemand is veilig.’
Ook de 11-jarige Artem mist zijn vader. ‘In Oekraïne zou ik nu met hem trainen voor voetbal. We deden dat vroeger veel. Maar hij zit nu in het leger. Als we elkaar spreken of als hij me sms't, vraagt hij hoe het met mijn training gaat. Dan zeg ik prima, maar het is niet hetzelfde als hij me niet kan zien. Ik zou graag naar huis willen, maar ik weet dat hij liever heeft dat we hier blijven. Hij zegt dat het hem helpt als hij weet dat we veilig zijn.’
‘Pidtrimka’-team in Moldavië
In Moldavië worden ook veel vluchtelingen opgevangen. Hier werkt Terre des Hommes samen met partner CNPAC, die het ‘Pidtrimka’-team inzet voor vluchtkinderen. Pidtrimka betekent letterlijk ‘steun geven’. Het team gaat in een busje langs flats en noodgebouwen waar de kinderen verblijven en helpt ze met ‘Team-up’: een speels dagprogramma om te verbinden en emoties los te laten.
Kinderen tussen de 6 en 18 jaar kunnen deelnemen aan leuke spelletjes en knutselprojecten. Het kan in de tuin, in een speelruimte, maar ook op de vijfde verdieping van een flatgebouw, waar je de kinderen luid kunt horen lachen en genieten.
Alleen contact via een scherm
De 15-jarige Yvan doet elke week graag mee. Hij verheugt zich altijd op de komst van het Pidtrimka-team. ‘Als ik ‘s ochtends wakker word, ga ik meteen naar de groep waar de activiteiten zijn. Ik vind ze leuk, want ze zijn heel positief. Daarna gaan we lunchen en verder met spelen. Gisteren hadden we een watergevecht in de tuin.’
De spelletjes zijn een welkome onderbreking van zijn schoolwerk. Yvan volgt zijn lessen nu op zijn computer; online met zijn leraar en oude klasgenoten. Ook zijn vader, die is achtergebleven in Oekraïne, ziet hij alleen via het scherm. ‘We praten over hoe het hier is in Moldavië en hoe we nu leven. Iedere keer als ik hem spreek, word ik verdrietig en wil ik terug naar huis. ’
