Tsihoeza (16) werkt in een mijn en slaapt in een kuil
Tsihoeza gaat niet naar school omdat ze moet werken. Elke dag diep ondergronds de mijn in om te graven naar mica. Wat dat is en waar het voor gebruikt wordt, weet ze niet. Ze weet alleen dat ze er een paar cent per kilo mee verdient: geld dat haar gezin hard nodig heeft om van te leven. Bang om te vallen of geplet te worden door een steen is Tsihoeza niet. Wel gaat ze elke avond met angst naar bed. "Vaak ben ik 's nachts bang, als ik buiten bij de mijn slaap".
Geen ontbijt
Tsihoeza is 16 jaar en woont in Madagaskar. Ze leeft samen met haar broertje (11 jaar) en haar ouders. Haar broertje gaat naar school, maar Tsihoeza kan dat niet meer. Zij moet haar vader helpen, want het gezin heeft geen geld. Tijdens het regenseizoen wonen ze in het dorp en werken haar beide ouders op het land. Nu is het de droge tijd en gaan vader en dochter elke dag de mijn in, op zoek naar de grondstof mica.
Als de zon opkomt, staan ze op en lopen ze vanuit het dorp naar de mijn. Daar gaat Tsihoeza zonder helm of bescherming en alleen met een zaklamp naar beneden. “Ik ga diep in de mijn om mica te vinden”, zegt ze. “De micastukjes breng ik naar de anderen die het verwerken. Als ik moe ben, rust ik even uit.”
Het werk in de mijn is zwaar. Tsihoeza doet het dan ook niet graag. Toch moet ze elke dag haar steentje bijdragen, zelfs op een lege maag. "Vaak ontbijten we niet omdat er gewoon niets te eten is".
Bang voor het donker
Als er veel werk te doen is of de opkoper komt langs om de mica te kopen, slapen Tsihoeza en haar vader ‘s nachts bij de mijn. “We hebben geen tent, zoals sommige andere families. Ik slaap samen, gewoon buiten, met mijn beste vriendin. Mijn vader is ergens anders, dichtbij.”
Tsihoeza is 's nachts vaak bang. “…voor het donker, voor dieren. En voor mensen die kinderen stelen, dat is wat ze zeggen. We weten niet wat er met deze kinderen gebeurt." Haar vader (43 jaar) bevestigt wat zijn dochter zegt: “Deze verhalen worden niet alleen hier maar ook in de dorpen verteld. Mensen die kinderen weghalen: we weten niet wat ze ermee doen.”
Toekomstdromen
Tsihoeza is niet bang om gewond te raken door het werk in de mijn, omdat ongelukken "eigenlijk nooit gebeuren", zegt ze. Pas onlangs raakte een volwassen man gewond doordat er een steen op zijn hoofd viel, maar hij is hersteld. “Daarom wil ik dokter worden. Ik wil mensen injecties geven en beter maken”.
Tsihoeza weet niet waar mica voor wordt gebruikt. Maar ze kent wel het werk van artsen en verpleegkundigen. “Ik hoop dat ik weer naar school kan zodat ik kan leren. En dat ik mijn moeder kan helpen op de velden. En als ik wat vrije tijd heb, dat ik dan elastiekje kan springen samen met mijn vriendinnen.”