John (9) at uit vuilnisbakken
John is 9 jaar en woont in Oeganda. Hij wil later een ‘sterke, verantwoordelijke man’ zijn. Hij wil zijn moeder trots maken door voor het gezin te zorgen. Thuis kunnen ze uit armoede maar twee keer per dag eten. Volgens Johns oudere broer is er een oplossing: weglopen naar de grote stad, want daar kun je geld verdienen. Maar op straat leven valt voor John niet mee. “Ik graai soms etensresten uit de vuilnisbakken.”
Meer geld nodig
John is de derde in een gezin met vier kinderen. Zijn moeder staat er thuis alleen voor. De opvoeding, het huishouden, de inkomsten: alles drukt op haar schouders. Johns vader is er bijna nooit. Hij schuift soms aan bij het eten en de dag erna vertrekt hij weer. John wil dit later anders doen. “Ik wil een verantwoordelijke man zijn. Ik wil voor mijn broers en zus kunnen zorgen”, zegt hij.
Overdag ziet John zijn moeder niet, want zij moet werken. Ze verkoopt houtskool in het dorp, wat maar net genoeg oplevert om met z’n vijven van te kunnen leven. Het gezin leeft onder de armoedegrens. Geld voor school is er niet, waardoor John nog geen letter kan lezen. Hij weet niet beter dan dat het leven bestaat uit opstaan, wassen, eten en spelen.
Maar John wil iets doen. Hij wil helpen om als gezin aan meer geld te komen. Zijn broer van twaalf jaar weet hoe: erop uit gaan om geld te verdienen. En dus sluit John zich aan bij een groepje straatkinderen, om zijn geluk in de nabije stad te beproeven.
Tweehonderd kilometer van huis
Al snel komt John erachter dat het leven in de stad niet is zoals hij zich had voorgesteld. Bedelen levert niks op. Alleen met statiegeld van gevonden plastic flessen verdient hij wat. Dit beetje geld geeft ie aan zijn broer. Die moet het bewaren voor het gezin. Intussen gaat ie verder op zoek. Dag in dag uit, op een lege maag.
Na twee weken rondzwerven reist John, zoals duizenden andere kinderen doen, mee naar de hoofdstad. Hij is dan bijna tweehonderd kilometer van huis. Intussen weet niemand waar hij is. Zonder dat hij het beseft, loopt John gevaar op straat. In de hoofdstad zijn immers criminelen actief, die de kinderen ronselen en ze verkopen of uitbuiten. Zo eindigen er velen als huishoudhulp of seksslaaf.
Veilig terug
Onze partnerorganisatie Dwelling Places haalde John op tijd van de straat af. Hij verbleef twee maanden in het opvangcentrum om lichamelijk en geestelijk te herstellen. Hij was vervuild, had luizen en jeuk. Daarnaast moest hij psychische hulp krijgen. De verzorgers kwamen er bovendien achter dat John nog nooit naar school was geweest. Met bijscholing leerden ze hem in korte tijd zijn naam te schrijven, tot tien te tellen en de eerste letters van het alfabet.
Terre des Hommes heeft de familie van John opgespoord en hem veilig thuis gebracht. Voor het gezin is er een plan gemaakt om de inkomsten te kunnen verhogen. Zo heeft de moeder van John les gekregen in detailhandel en heeft ze nu een goed lopend winkeltje met rijst en groenten. Niet alleen is het gezinsinkomen gestegen, er is ook meer rust en minder zorgen thuis.
Voor John is er nu geen nood meer om op zijn achtste kostwinner te zijn. Hij droomt nu van iets heel anders. “Ik wil graag terug naar school en later voetballer worden,” zegt hij.
Help de straatkinderen in Oeganda
John hebben we kunnen helpen aan een betere toekomst. Maar er zijn nog steeds meer dan 10.000 kinderen die uw steun hard nodig hebben. Zij slapen op straat. Ze hebben niks te eten. Ze zijn kwetsbaar. Help Terre des Hommes door nu te doneren. Strijd met ons mee. Samen halen we de kinderen in Oeganda van de straat.